तोरणागड - The Highest Climb Of Pune Region

While climbing Ratangad fort we heard pretty much about Kulag Trek from Parth Sir. After having that discussion we decided to go for Kulag Trek with Trekdi. Last week me KK & Rohan registered for Kulang trek. I heard its the Highest climb in Sahyadri so i was quite scared so started exercise at morning to improve my stamina :D Last week on Monday, got SMS from Amit about Torna-Rajgad Trek. I called him n told that i'm confirmed. Many works wanted to finish but this offer was like 'सोने पे सुहागा'. so i didn't want to miss it. I was looking Torna gad as a prerequisite for Kulang. But Torna trek is not as easy as i thought.

ऑफिसच्या कामातून तोरणा-राजगड trek बद्दल वाचावं म्हटलं पण काही केल्या Weekend ला ऑफिसला यायचं नव्हतं म्हणून कामावर concentration केलं. घरी आल्यावर search करायला विसरून जायचो. I told my frnds that i'm going to Torna-Rajgad trek. One of them told first you climb Torna Fort n then decide about Rajgad. दुसरयाने तर सरळ आरश्यात तोंड बघण्याचा सल्ला दिला. I accepted their advice as both are aware of my stamina n Torna-Rajgad trek as well :D

ज्या Weenendला बाहेर जाण्याचा plan ठरतो तेव्हा Office मधून निघायला हमकास late होतं. Thank god this time it was 9PM. भीमाशंकरला जायच्या आदल्या दिवशी 11:30 वाजले होते आणि सकाळी 5 ला घराबाहेर पडलो होतो. असो! घरी येताना 2-3 ब्रेड, जाम सॉस घेतला, नुकतीच दिवाळी झाल्यामुळे फ़राळीचं बरचं होतं. घरी आलो सृष्टीचा B'day होता. पाव-भाजीवर ताव मारला. बघता-बघता 11:30 वाजले. थोडंफार search केलं तेव्हा असं कळले की actual trek राजगड-तोरणा आहे पण म्हटलं आमितने मित्रांशी मिळून काहीतरी वेगळं plan केलं असेल. bag pack करून झोपायला 1 वाजले. 7ला स्वारगेटला पोहचायचे होते म्हणुन सकाळी 5लाच उठलो. निघायच्या अगोदर एक कप चहा घ्यावा म्हणुन पातेलं गॅसवर ठेवलं. फ्रिजमधे दूध काही सापडले नाही शेवटी काळा चहा(black tea)घ्यावा लागला Tweet करेपर्यंत दूसरा कप पण घेतला.

बरोबर सातला स्वारगेट गाठलं. मी एकटाच लवकर आलो होतो. मित्रांची वाट बघत 2 कप चहा झाला पण कोणाचाच पत्ता नव्हता शेवटी Times घेतला आणि अमितला फ़ोन केला म्हटलं मी सोलापुर-मुंबई स्टॉप जवळ बसलो आहे. एका चेअर वर बसून News paper वाचत होतो backgroundला सुमधुर भक्तिगितांचे बोल कानावर पडत होते. मी सोडलो तर सगळ्यांना घाई-गड़बड़ होती. साडेसात वाजले पण अजुन कोणीच नव्हते आले. आजू-बाजूचे काही गोंडस चेहरे पाहून News paper मधून मन उडालं. तेवढ्यात प्रवीन, विनोद, श्रीकांत(इरफ़ान), आणि राहुल भेटले. आमित ही आला. वेल्हा-ला जाणारी बस आठला आहे कळल्यावर थोड्या गप्पा-टप्पा झाल्या. शेवटी आठ-सव्वाआठ ला ज्या S.T.बसची वाट पाहत होतो टी S.T. फलात वर आली. फारकाही गर्दी नसल्याने बसमध्ये आरामशीर जागा मिळाली.

बसने कात्रज घाट ओलांडल्यावर मी तर चक्क मांडी घालून बसलो. झोपण्याचा प्रयत्‍न करत होतो पण excitement मुळे झोप काही येत नव्हती. तासाभरात बसने नसरापुर गाठलं. ऋषीने S.T. miss केली तो सासवडहुन येणार होता. दहाला वेल्ह्यात पोहोचलो. ऋषीची वाट बघत मिसळवर ताव मारला. आकराला गड चढायला सुरवात केली.

पहिला अर्धा-एक तास काही वाटलं नाही पण हळूहळू तोरन्याने नांगी टाकायला सुरवात केली. डोक्यावरचा सूर्य आता मी म्हणत होता आणि चढ़ण ही अगदी सरळ होती. माझी तर पहिल्या टप्प्यातच वाट लागली. पाठीवर ओझं फार असल्याने मी तर 10-15 मिनिटात दमत होतो. शेवटी अमितने आणि मी bag exchange केल्या. Boss तोरणा गड खरचं अवघड आहे चढायला.

पुणे जिल्ह्यातला सर्वात उंच किल्ला आहे. म्हणुन तर तोरणा गडाला गरुडाचे घरटे म्हणतात. ते काही खोटे नाही. स्वराज्याचे हे तोरण म्हणजे खरेच खुप उंच आहे. सगळेजण मला विचारायचे की तू कुलंग कसा सर करणार आहेस आणि हसण्यापलिकडे मी काहीच बोलत नव्हतो. नशीब माझे जेव्हा अगदी सरळ चढ़ण होती तेव्हा सुर्याने थोडा विसावा घेतला.

एकदा का बिनिचा दरवाजा दिसला आणि सगळा थकवा दूर झाला. दरवाज्याच्या पायरयावर बसून मारलेल्या गप्पांमुळे अंगात नवी उर्जा संचारली. 'खरचं जर जीरवायची असेल तर हा गड नक्की सर करावा.' गड चढ़ताना प्रवीणने हे वाक्य हजारवेळा उच्चारले असेल. गड रक्षका सोबत चर्चा झाल्यावर राजगडला जाण्याचं cancel करण्यात आलं. कारण फार उशीर झाला होता आम्हाला गड सर करायला. भलेही मी फार थकलो होतो पण राजगडला जाण्याची इच्छा अगदी मनापासून होती. साधारण 3 च्या सुमारास मेंगाई देवीच्या मंदिरात bag टाकुन पाण्याच्या टाकाकड़े वळलो. पहिले टाक सोडून दुसरया टाकातले पानी पिण्यायोग्‍य आहे. पानी खुप थंड आणि गोड आहे. बाटलीत छोटो-छोटो मासे नाही आले म्हणजे कमावले. त्यामुळे येताना एक्स्ट्रा पाणी आणायची मुळीच आवश्यकता नाही. आता तुमच्यात सुलेमानी असेल तर एक्स्ट्रा पाणी carry करू शकता.

परवाच दिवाळी झाल्यामुळे सगळ्यांनी फ़राळीचं आणलं होतं. सात जनांपैकी तिघांचा शनिवारचा उपवास. खरी भूक लागली होती आणि ती भागवायला एकदम अस्सल जेवण पाहिजे होतं. जेव्हा विनोदने डब्बा खोलला आणि बघतो तर चक्क 15-16 चपात्या(सॉरी पोळी), भरलेलं वांग, मेथीची भाजी, शेंगदान्याची चटनी पाहून शप्पत तोंडाला पानी सुटले. उपहास वाल्यांना चिडवत तुटून पडलो. अगदी पोट भरून खाऊन झालं. जेवण झाल्यावर तास-दीड तास मंदिराच्या वर लोळत गप्पा झाल्या.

5-5:30 ला झुंजार माची पाहण्यास निघालो. आपल्या नावाला शोभेल अशीच ही माची आहे. झुंजार माची उतरनं म्हणजे एक प्रकारची झुंजच आहे. Zunjar Machi is really awesome. The way it is constructed in a shape really amazing. One has to get down from iron ladder which is joined to the wall of fort. Next to it there is a small but very difficult rock patch. When i saw that patch decided to cross it on next morning as it was not good time to cross it. It was around 6:30 & getting dark. So me Rahul n Pravin decided to visit Zujar Machi at next morning. Other guys dared to go n come back from Zunjar machi. While going back to temple we collected some small woods for cooking maggi on fireplace.

We all went to bring water n sat down under moon light for a while suddenly somebody got network on his cell phone. So everyone was trying to call their parents like they all are Indian Army's Jawan who are heading LOC. Ha ha ha! I don't wanna call my mom as i didn't informed here about this trek. त्याचं झालं असं परवा घरी सगळेजण जेवायला बसलो होतो, आणि मी कुलंगच्या ट्रेकबद्दल सांगत होतो तेव्हढ्यात टीवीवर breaking new आली लिंगाना गडावर मधमाशी चावल्याने एका तरुणाचा दरीत पडून मृत्यु. तेव्हा आऊसाहेबांनी फर्मान सोडलं की तसलं काही ट्रेक-फ़िक काही करायचं नाही. वाटलचं तर सुट्टीच्या दिवशी सिटीत बोंबलत फिर नाहीतर picture वगेरे बघं. So i did'nt called at home. I was quite getting bored from guys talk so came back to temple & lay down on temples compound while looking at sky. It was so silent.

Later we preared maggi for dinner. One of the trekkers group was there at temple with us & they offered very tasty masala rice to us. After having dinner had a chat with other trekkers n went for a walk. We slept around 11PM in a temple. Temple can easily accommodate 30-40 trekkers. Around 3AM a group of 5-6 trekkers belled door of temple. They climbed fort at night amazing na?

Got up around 6AM went for a nature call ha ha ha!! I remember Ratangad situation but at Torna it was completely different. Had a black tea as last evening we did'nt tell an old lady who sells lemon juice at temple to bring milk for us. I bought some lemon so made lemon tea n had Breed-Jam, Cream-Role as well. Now it was time to see Zunjar Machi for me Rahul n Pravin. We crossed iron ladder carefully. It was breath taking experience. Be carefully there is no protection. थोडं पुढे गेल्यावर एक Rock-Patch आहे. बरयापैकी अवघड आहे.

थोडा तोल इकडे-तिकडे झाला की दरितच. एकदाका हा Rock-Patch सर केला की झालं. हाच Rock-Patch चढ़ताना काही अवघड वाटत नाही फ़क्त खाली नं बघण्याची काळजी घ्यावी. तास-दीड तास मस्तपैक्की हुंदडून झाल्यावर मंदिराकडे परत आलो.

थोडं फार खाणं-पिणं झाल्यावर स्वारी बुधला माचीकड़े वळली. तोरणा-राजगडची पाऊल वाट बुधला माचीवरून सहज दिसते. बुधला माचीकड़े जाताना राजगडहुन येनारया Trekkers मध्ये 40-45 वयांच्या तरुणांसोबत काही स्मार्ट मुली सुद्धा गड सर करत होत्या. या मुलींकड़े बघून cockroach ला पाहून चिरकनारया मुलींची दया आली. दोन जर्मन मुलीही गडावर भेटल्या. बुधला माचीकड़े जाताना मध्ये एक Rock-Patch आहे हा मात्र खुप अवगड़ आहे. थोडा निसरडा आहे त्यामुळ बुड टेकउनच हा Rock-Patch पार करावा लागतो. शेवटी तासाभरात माचीवर पोहोचलो.

There is a ladder falls on the way of Rajgad-Torna fort at the left side of Budhla Machi. Everyone decided to get down from that ladder & come back beside Rahul n me. Till then we took rest under the shadow of small tree below the Budhla Machi.

Around 2PM we came back to temple from Budhla machi had some snacks & started getting down from the fort. As it was Sunday so there was huge crowd of trekkers on the fort. A family of Gujju-Marathi met while getting down, 2 small kids aging around 7-8 yrs were easily getting down with great enthusiasm. We reached base village around 4PM & had 2-3 Vada-Paav & got into private vehicle without waiting for S.T. Bus upto Nasrapur Phata. As soon as we reached Nasrapur we saw Katraj bus which was almost leaving. Me Vinod & Rahul escaped from Jeep n caught the bus by waving hands to other frnds. Finally reached home at 9PM.

पुणे बस डे

बस डे बस डे बस डे! बस्स ..! झाले आता. आरे बाबांनो तुम्हाला या बसडे च्या माध्यमातून काय साध्य करायचे आहे ते तरी स्पष्ट करा. गेली 15-20 दिवस वाचतोय, या संघटनेने पाठिंबा दर्शविला, त्या संघटनेने पाठिंबा दिला. या फेडरेशनने एवढी मदत दिली त्या ग्रुपने इतके पैसे दिले. महिला बचत गट, मनपा कर्मचारी, वगेरे सांगितले की आम्ही 1 नोव्हेंबरला बसनेच प्रवास करू. अशा अनेक बातम्यांनी मला हा Blog Post लिहावयास भाग पडले.

मी काही नदीच्या काठी उभे राहून, पोहताही येत नसताना पोहन्याचे महत्व सांगणारा मी काही कोणत्या पक्ष्याचा नेता नाही की सकाळशी माझे काही वैर नाही. मी एक आपला साधा मराठी माणुस(माणुस कसला पोरगाच!) जो दररोज बसने प्रवास करतो. त्यापूर्वी बसनेच प्रवास करणारा विद्यार्थी होतो. त्यामुळे हे लिखाण द्वेशातुन वगेरे लिहिले नाही हे या ठिकाणी मला स्पष्ट करायचे आहे. सकाळच्या बस डे कार्यक्रमाविषयी माझ्या व माझ्यासारख्या बस प्रवाश्यांच्या मनात काही शंका आहेत ते मी या Blog Post च्या माध्यमातून लिहिण्याचा प्रयत्न करत आहे.

पहिला मुददा म्हणजे त्या लोकांनीच शहानपण सांगावे जी लोकं खरीच शहानी आहेत. आरे हे लोक ज्यांच्या बाप-जाद्यानी कधी बसने प्रवास केला नाही एवढेच काय तर यांच्या ऑफिसमधल्या peon ने सुद्धा बसने कधी प्रवास केला नसेल. मला सांगा या लोकांना हक्क आहे का 1 नोवेंबरला बसने प्रवास करण्याचा उपदेश देण्याचा. म्हणे काय तर We are contributing to the Pune bus day by motivating people to travel by bus. आणि साल्या तू आलिशान कार घेउन ऑफिसला जाणार, तुझा पोरगा 1000 CC ची बाइक घेउन FC, MG रोडवर फिरणार. फिरा रे बाबांनो अगदी मनसोक्त फिरा तो तुमचा हक्क आहे. पण बसने प्रवास करण्याचा उपदेश देण्याचा हक्क मात्र तुह्माला नक्कीच नाहीये. पुणे बार एसोसिएशनने पण जाहिर केले की आह्मी वकील 1 नोव्हेंबरला बसनेच प्रवास करू, अहो वकीलसाहेब तुह्मी बसने प्रवास तर करणार नाहीच पण तुमच्या एखाद्या अशिलाला बसने थोडा उशीर झाला तर तुमची मनंस्थिती कशी होते हे काही मी फारसं सांगायला नको. जाऊ दे रे..नको त्या फंदात पडायला नाहीतर एखादी केस करतील आणि बसायला लागेल मला खड़े फोडायला. माझे आजोबा मला नेहमी सांगायचे जो माणुस कोर्ट-कचेरीच्या कचाट्यात आडकला तो संपला. याउलट आपल्या लाडक्या सचिनने काय सही प्रतिक्रिया दिली. त्याने लोकांना काही उपदेश दिला नाही त्याने फ़क्त इतकेच सांगितले "भारतातील बहुतेक शहरांत वाहतुकीची समस्या गंभीर होत असताना पुण्यात एक नोव्हेंबर हा पुणे बस डे म्हणून साजरा होत असल्याचे मला जास्त कौतुक वाटत आहे". माझा एक मित्र आहे तो Persistent मध्ये कामाला आहे त्याचा पगार 45,000 रुपये आणि तो रोज ऑफिसला चक्क बसने जातो-येतो. अशा लोकांची प्रतिक्रिया फार महत्वाची आहे. या माझ्या मित्राकडे बघून मला बाइक न घेता बसने प्रवास करण्याची प्रेरणा मिळाली.

आता मी दुसरया मुद्याकडे वळतो. खरचं PMPML ला मदतीची गरज आहे का?? तिकिटाचे दर बघून मला नाही वाटत PMPML तोट्यात जात असेल आणि खरचं तोट्यात जात असेल तर त्याला सर्वस्वी PMPML शी related नेतेमंडळी आणि अधिकारी आहेत. माट जर खालून गळत असेल तर वरून कितीही पानी ओतले तर ते रिकामेच होणार. हे मलाच काय 3-4 वर्षाच्या मुलालाही कळते. डिजेलपासून सीटच्या कुशनपर्यंत भ्रष्टाचार चालतो. मला इतकच सांगायचय की तुह्मी यांना मदत करताय.. माझी काहीच हरकत नाही उलट मला आनंदच होत आहे पण PMPML मधला सावळा गोंधळ उघडकीस आणायचे काम पण तुम्ही चोख बजावले पाहिजे. हो की नाही????

तुह्माला काय वाटते असे आव्हान केल्याने लोक बसने प्रवास करतील. लोकांना Global Warming, Pollution चे कितीही डोस पाजले तरी ते ऐकून गाडीला किक मारूनच कामाला जाणार. त्या पेक्षा PMPML सुधारा चांगली सेवा दया लोकांना आणि खरच जर बसची सेवा चांगली मिळाली ना तर नक्की लोक बसने प्रवास करतील. कोणालाही हौस नाही आली कि एवढे महाग पेट्रोल भरून स्वताची गाडी फिरवायची. 2० % लोक आहेत माजलेले ते उडवतात पैसे. पण ८० % लोक नक्की बसने प्रवास करतील. असो मला काय वाटते ते मी लिहिले. 1 नोव्हेंबरसाठी सकाळला माझ्या हार्दिक शुभेच्छा. मी तुमच्या या उपक्रमात अगदी मनापासून सामिल आहे. बघा जमलं तर 1 नोव्हेंबरला बसनेच प्रवास करा. एक दिवस तरी बघा किती problems ना face करतात बसचे प्रवासी ...

मुन्ना-सर्किट on Late Mark

मुन्ना : ये सर्किट आज आपुन का दिमाग सटकेला है.
सर्किट : भाई क्या हुआ किसने मूड ख़राब किया? साले का नाम बोलो अभी जाके ६ के ६ डाल देता हु.
मुन्ना : ये साले सर्किट तू कब सुधरे गा रे. हर बात पे तू ६ के ६ उतारने की बात करता है..? आज पिने का मन कर रहा है सर्किट?
सर्किट : भाई तुमने आज तक कभी शराब को हाथ नहीं लगाया..?
मुन्ना : ये सर्किट आज पिने का मन कर रहा है? पिला ना रे?
सर्किट : भाई आखिर बात क्या है? हुआ क्या??
मुन्ना : सर्किट तुजे तो पता है आपुन अस्पताल जाने के लिए घर से बराबर टाइम पे निकलता है, साला आपुन तो बससे अस्पताल जाता है तो जाहिर है आपुन थोडा लेट पहुचेगा। तो अस्पताल वालो ने आपुनका लेट मार्क लगाया और पैसेभी काट लिए.
सर्किट : तो भाई आप अपनी गड्डी से क्यों नहीं जाते?
मुन्ना : आरे सर्किट तू तो मामू है, सोच अगर हर कोई ऑफिस जाने के लिए अपने अपने प्राइवेट वेहिकल इस्तमाल करेगा तो तू बोल ट्राफ़िक की तो माँ बेहन.. सॉरी यार वाट लगेगी के नहीं?
सर्किट : भाई ट्राफिक की लगती है तो लगने दो आपुन को क्या करने का? आपुन टाइम पे पंहुचा ना बस!
मुन्ना : अबे सर्किट तू अब दिमाग की दही बनारेला है. मानले जो लोग ऑफिस आने-जाने के लिए पब्लिक ट्रांसपोर्ट मतलब लोकल ट्रेन, बसेस का इस्तमाल करते है वो सब लोग अगर खुद की वेहिकल से आने-जाने लगे तो सोच रोड पे कितनी भीड़ होगी. सोच सकता है तू?
सर्किट : वो तेरी..! भाई में तो..मतलब... पुरे सिटी की वाट लगेगी। भाई अपुन जब गाड़ी चलाते है तो बसवाले के बारे में कभी नहीं सोचते.
मुन्ना : वहीच तो बोल रहा है आपुन? और साला सोच एसे सिटी में अपुन ठीक से सास भी नहीं ले पाएंगे। आज कल गड्डी खरीद ने के लिए किसके पास पैसे नहीं? चुटकी भर में लोन पास होता है. एक सिंपल सी बात है जो लोग लेट आते है उनको लेट छोड़ने का पर पैसे नहीं काटने का रे.. और रही बात अपुन की तो अपुन क्या 1-2 घंटा लेट नहीं होता.. बस 10-15 मिनट का फासला होता है.
सर्किट : भाई बराबर बोला पर ऑफिस के भी कुछ रूल्स होते है ना भाई.
मुन्ना : सर्किट रूल्स तोड़ने की कौन बात करता है। पर 10-15 मिनट के बाद लेट मार्क लगाना गलत बात है। इन लोगो को ऑफिस टाइम के अन्दर कोई अपने बॉयफ्रेंड या गर्ल-फ्रेंड के साथ चैटिंग या फिर कैंटीन में बैठकर टाइम पास करता है तो वो चलता है। छोड़ ना यार अपुन को क्या करने का है क्योन क्या करता है.
सर्किट : भाई में तो बोलता हु जो लोग अपने ऑफिस को पब्लिक ट्रांसपोर्ट से आते है उनके लिए ये लेट मार्क का रूल थोडा अलग करना चाहिए.
मुन्ना : ये हुई न बात सर्किट. ज़िन्दगी में तुमने दूसरी बार कुछ सही बोला है.
सर्किट : और भाई पेहली बार?
मुन्ना : LOL...
सर्किट : भाई कितना पैसा काट लिया?
मुन्ना : चल छोड़ ना रे सर्किट. कोण कम्बक्त पैसा कमाने के लिए काम करता है. हम तो काम करते है ताकि कुछ सिख सके. चल आज तू पिलाएगा अपुन की आज-कल कड़की है।

What Young India Wants - My Review

A couple of week before, i was waiting for my friends at Deccan. So mean while decided to have time pass at Crosswords. While looking at books kept in a shelf, i stucked at What young India wants written by Chetan Bhagat. The way CB writes & same time come back to the issues which are related to our daily life made me his fan. As a fan of CB i bought What-Young-India-Want.

When i bought book, a thought came in my mind that it must be about what exactly young Indians wants like money, standard life style n blah blah.. but book is exactly opposite of what i thought. Writer throws light on some of the most important issues India is facing today. Personally i think the title 'What yound india wants' doesn't match. The book is about an advice given to the Government, Politicians, mango people for making India better to best. We Indians are good when it comes to give advice. In my opinion the book is not only about exactly problems we are facing as a Indian but also how we can overcome these problem.

The book is divided into 3 sections Our society, Politics & Our youth. I personally got quite bored with Our Society. It might that many point didn't clear to me. Politics sections was good, i recommend this section to BJP. They should read these columns. I don't mind if other politicians wants to read. I liked the columns which falls under Our Youth. I recommend you to read this section. Sparks, Learn & share English lessons with all, When its crass versus class are must read. I hope Sonia Gandhi should learn or at least should read an open letter to Sonia Gandhi from Young India. Advice to Indian Muslims in Don't let then divide & rule was classically written. There are two stories at the end of book which explains current state of Indian people. The book forced you to think as an Indian. India become successful only if every Indian think twice before doing anything wrong which causes every part of society. At the end make sure you buy the book, because its all related to you.

माणुसकी...

काल फार बोर होत होतं, याला दोन कारणं होती एक म्हणजे internet connetion बंद होतं तेच कारण bill pay न केल्यामुळे आणि वाचायला कोणतं नविन पुस्तकंही नव्हतं. मग म्हटलं एखादं जुनच पुस्तक वाचाव आणि हाती लागलं साने गुरुजींच 'श्यामची आई'. पुस्तकाबद्दल थोडक्यात सांगायचे म्हटले तर छोट्या मुलांनी आणि ज्या आया आपल्या मुलांना मारतात त्यांच्यावर ओरडतात त्यांनी हे पुस्तक जरुर वाचावे.

असो श्यामची आईमध्ये एक कथा आहे मथुरिची. ही मथुरी म्हणजे श्यामच्या घरात काम करणारी बाई असते. एके दिवशी श्यामच्या आईला मथुरीच्या मुलाकरवी कळते की ती फार आजारी आहे. तेव्हा श्यामच्या आईने त्या मथुरिची घेतलेली काळजी याचे एकंदरीत वर्णन केले आहे. ही कथा वाचल्यानंतर मला छायाबाईंची आठवण झाली. आता ही छायाबाई कोण..? असाच विचार करताय ना? सांगतो.. अगदी सविस्तार. मी सातवी-आठवीत असेन तेव्हाची ही गोष्ट. ते पावसाळ्याचे दिवस होते. असाच एके दिवशी शाळा सुटल्यानंतर घरी आलो आणि पाहतो तर काय चक्क एक वेडी बाई अगदी दरवाज्याजवळ बसलेली. ती फार विचित्र दिसत होती. मळकटलेले कपडे, डोकं कापडाने झाकलेले, एक कसलेतरी गाठोडे तिच्याजवळ होते. पदराने तिचा चेहरा झाकला होता आणि ही बाई चक्क दाराजवळ बसली आहे. त्या वेड्या बाईला पाहताच क्षणी माझ्या तळ पायाची आग मस्तकाला गेली आणि मी तिच्यावर खेकसलो, ये चल उठ इथून, इथे नको बसू, चल चल पळ. माझा आवाज ऐकून ती बिचारी उठून चालायला लागली. तेवढ्यात घरातून आमच्या आउसाहेब बाहेर आल्या आणि त्या वेड्या बाईकड़े बघत म्हणाल्या, थांबा छायाबाई कुठेही जाऊ नका. मी फार गोंधळून गेलो.. काय छायाबाई .. तर या वेड्या बाईचे नाव छायाबाई आहे. बरं ते ठीक आहे पण हे आमच्या आऊसाहेबांना कसे कळले. आई मला आत घेउन गेली आणि सांगितले की आरे काही नाही थोडं उरलं आहे तेच तिला देत आहे एवढा कशाला वैताग करून घेतोस. मी म्हटलं तुला त्या बाईला काय द्यायाचय ते दे पण please तिला आपल्या घरापासून हकाल..

थोड्या वेळाने मी शांत झालो आणि tuitionला निघून गेलो. Tuitionहुन परत आल्यानंतर ती बाई अंगनात दिसली नाही. म्हटलं बरं झाला गेली एकदाची. थोड्या वेळाने जेवण उरकून हात धुवायला bathroom(हा आता आमचं त्या काळच bathroom म्हणजे एक लांब सड़क मोठी रूमच)मधे गेलो. हात धुताना मला अंधारात कोणीतरी बसल्यासारखे वाटले आणि मी घाबरून सरळ आईला सांगितले की तिकडे कोणीतरी चोर-बीर आहे. आईने मला शांत केले आणि सांगितले की तिकडे चोर वगेरे कोणी नाही तर ती छायाबाई आहे. हे ऐकून आईला म्हटलं तुझ नेमका काय चाललय. हा काय प्रकार आहे? तुला तिला मदत करायचीच असेल तर थोड़े फार पैसे दे आणि पाठव इथून. आउसाहेब म्हणाल्या आरे मीही तेच करणार होते पण बाहेर पाउस पडतोय आणि रात्रही झाली होती म्हणुन मीच तिला थांबवलं. आरे ती भरकटली आहे, आपण तिच्या घरच्यांचा शोध घेऊ आणि तिला पाठवुन देऊ. ती काय कायमची आपल्या घरी राहणार आहे का. आजची रात्र तिला इथे राहु दे उद्या सकाळी आपण काहीतरी बघू. मला आऊसाहेबांच पटलं पण आम्ही काय श्रीमंत वगेरे मुळीच नव्हतो हे असले समाज कार्य करायला.

ती बाई काय आमच्या घरातून काही गेली नाही. आई त्या बाईची फार काळजी घ्यायची. तिला आपल्या जून्या साड्या वगेरे दिल्या. हे सर्व बघताना मला असे वाटायचे की ही बाई कदाचित आमच्या आऊसाहेबांची लांबची बहिण वगेरे आहे किव्हा मैत्रिन वगेरे तर नक्की आहे. म्हणुन मी तिला घरातून हकालण्याचा नाद सोडला. छायाबाई हळु हळु परत माणसाळल्य़ा(खरच ती बाई चक्क वेडी होती). छायाबाई आमच्या आऊसाहेबांना प्रतेक कामात मदत करायच्या. भाजीपाला चीरने, धुणी भांडी करने, कोणतेही काम असो छायाबाई ते इतकं व्यवस्थित आणि स्वछ करायच्या की, असं वाटायच ही बाई नक्की चांगल्या घरातली आहे. ती खरच चांगल्याच घरातली होती. I mean आहे. आम्ही जेव्हा जेव्हा छायाबाईंना त्यांच्या घराबद्दल विचारायचो तेव्हा त्या फार काही सांगायच्या नाही. त्या म्हणायच्या की घरात माझी कोणालाच काळजी नाही माझ्या नवरयाला सुद्धा नाही. एकंदरीत त्यांच्या बोलन्यातुन असे वाटायचे की ह्या बाईला परत तिच्या घरी जायचे नाही. म्हणुन नंतर आम्ही त्यांना ह्या बाबतीत विचारण टाळलं.

जवळ जवळ ३-४ वर्षात छायाबाई एक family member झाल्या. आमच्या घरी शेजारच्या एका गावातून एक गवळीमामा दुध आणायचे. एके दिवशी त्यांनी छायाबाईला पाहिले. गवळी मामांनी आईला सांगितले की ही बाई आमच्या गावातल्या अमुक अमुक यांची बायको आहे. ह्या बाईला दोन मुलीही आहेत,घरची परिस्थिति पण चांगली आहे आणि ही बाई तुमच्या इथे काय करतीय. आईने घडला प्रकार गवळी मामांना सांगितला आणि छायाबाईला विचारले की हे जे काही सांगत आहेत ते सर्व काही खरं आहे. तेव्हा छायाबाईने खरे असल्याचे कबुल केले आणि परत घरी जाण्यास इंकार केला. एके दिवशी आईच्या सांगन्याने गवळी मामांनी छायाबाईच्या नवरयाला घरी घेउन आले. छायाबाइना त्यांच्या घरी जाण्यास convenience केलं आणि त्या दिवशी छायाबाई परत त्यांच्या घरी गेल्या.

मित्रांकडून मला कळले की छायाबाईंचे केस ख़राब झाल्याने आईने न्हावी कडून त्यांचे केस कापून घेतले होते. आईने छायाबाई वर केलेले हे सर्व उपकार पाहून माझे काही खोड़कर मित्र छायाबाईंना अमोलची मावशी म्हणायचे. मला फार वैताग यायचा. पण मनात मलाही हे कोठे तरी खरे वाटायचे. असो अधून मधून त्या आमच्या घरी यायच्या. त्यांचं आयुष्य सूखात जात असल्याचे पाहून आम्हा सर्वाना बरं वाटतं. आईने छायाबाईच आयुष्य बर्बाद होण्यापासून वाचवलं याचा फार आभिमान वाटतो. कोणाची मदत करायची असेल तर तुम्ही फार मोठे श्रीमंत असण्याची गरज नसते हे तेव्हा अनुभवलो.

Facebook Comments For Blogspot

My colleague had written some code so that his blog visitors can add comments on his blog post using Facebook account. He told me the procedure but it was not handy cause at the end of every blog post need to paste some code. Y'day at noon i just got bored from daily work & thought of fb commenting came in my mind & searched for something which allows to comment on blog post using Facebook easily. Many times i messed cause nothing was straight forward. Finally i gone through many blogs & done it.
I'm writing this blog post in a simple & easiest way so that bloggers will get it. I have explained in simple words for non developers cause real bloggers are non-developers, i don't mind if developers also check & implement.
Relax guys..! its an easy..! not a big deal. Please go through the following 3 straight forward steps if you want to allow your blog visitors to comment using Facebook account. After all its good idea to let your blog visitors comment using facebook cause now a days every one using fb daily & therefore your blog will get popular on facebook.

1) Do you know how to create facebook app..?
You know then just create a new app & skip this stage. open this link. Click on Create New App button, a popup will appear. Write app name like amol's blog & continue. Enter correct captach, a form will appear. Add blogspot.com infront of 'Add Domains' textbox. Click on 'Website with Facebook Login', Enter your blogs link in 'Site URL' textbox & save changes.
Copy App ID like this 330763300338577.

2) Add meta Tag Click on templates
Click on templates -> Edit HTML. Add following <meta content='YOUR_FACEBOOK_APPLICATION_ID' property='fb:app_id'/>. Replace YOUR_FACEBOOK_APPLICATION_ID with your App id. E.g <meta content='241008529352104' property='fb:app_id'/> Check this image.

3) Add Facebook Comment
Click on templates -> Edit HTML. Find this code <div class='post-footer-line post-footer-line-3'> in template. (Use the keyboard shortcut Ctrl + F). What you didn't find above code. Okay check Expand Widget Templates & again find it. This time you will get it easily. Paste the following code exactly below the above line.

<b:if cond='data:blog.pageType == "item"'>
<div id="fb-root"></div>
<script>
(function(d){
var js, id = 'facebook-jssdk'; if (d.getElementById(id)) {return;}
js = d.createElement('script'); js.id = id; js.async = true;
js.src = "//connect.facebook.net/en_US/all.js#xfbml=1";
d.getElementsByTagName('head')[0].appendChild(js);
}(document));
</script>
<fb:comments width='450' colorscheme='light' expr:title='data:post.title' expr:href='data:post.canonicalUrl' expr:xid='data:post.id'/> </b:if>

You can change width & colorscheme for facebook comment box.

Start of the Monsoon with Ratangad Trek..

In the celebration of foundation day of the Tekdi Web solution at Amigos we decided to go for 2 days trek to Ratangad fort. The date decided was 9th-10th June for trek. I was damn sure that, this trek was gonna be cancelled. Because it was a week-end and many of my colleagues prefer to stay at home or go to their native place. I was also planning and wanting to go home that weekend. :) Many times before, we started this topic on Skype to get positive response from Parth & Ashwin sir but never succeeded. Finally this time, Parth sir announced that we are going on decided date. We even had a small meeting about the trek planning which assured the confirmation of the trek. At my native place, we are constructing our new house, for which my mom-dad wanted me to be there for selecting and deciding the tiles patterns. So, my mom told me that I have to come home on this week-end. Initially, I said okay to her but I was desperately willing to go to trek. So, I called her back and convinced her for letting me go for the trek.

On Friday, I left office around 6:30pm so that I could come back with my luggage. At home when I was making my preparation for the trek, my aunt asked me," Tell me exactly whom with your are going.. any girl n blah blah blah..". But all her doubts got cleared when I put plate & bowl into my bag. We were already told that we need to carry our own cutlery as we focus on being eco-friendly and were not supposed to use any disposable or any non decomposable stuff in the natural environment.

We all met around 11:00pm at office, kept all the luggage in bus & got seated. Once our bus crossed Bhosari we all started getting bored. Don't know about others, but I wanted to sleep as our trek was gonna start in the dawn and later we would not get time to take any rest. When I looked at back side of bus, I found that the last 2 rows of bus are empty where we all had kept our luggage on those seats. Immediately I thought to take advantage of this and I moved all bags from second last row to last row so that i could sleep on second last row properly. Later Kunal joined me. कभी उसके पैर मेरे ऊपर और कभी मेरे पैर उसके ऊपर. We slept around 3-4 hrs. Once i got up, everyone was sleeping. So i started to wake up everyone, it was KK(Kutta Kamina oops.. Kirti Kumar) who was sleeping on 3 seats wearing shorts. I started waking KK by pulling his short then Pritam & then Kunal. We were just 30 KM far to reach Ratanwadi which is base village of Ratangad Fort. बाहेर मस्त चांदणे पडले होते, खिडकीतून ते निसर्गाचे रूप पाहताना कधी कधी भीती पण वाटत होती. Roads were quite curvy & not in good condition. मनातल्या मनात ड्राईवरला दाद देत होतो आणि अचानक ड्राईवरने बस थांबविली आणि विचारले अजुन किती किलोमीटर आहे. Someone told him its just 2-3 KM now. बिचारा ड्राईवर वैतागला होता मी तर त्याला ड्राईवर नाही पायलटच म्हणेन कारण हाय-वे वर चांगल्याच कटा मारत होता.

Finally!! We reached Ratanwadi at 5:30am. The entire village was still fast asleep. Everybody one by one started getting down from the bus and started searching for water. Everyone wanted to finish their प्रात:विधि in dark, before sunrise :).

After a while of search, we found one sintex tank full of water. We brushed our teeth and went walking in Jungles with bottles in hand to find a place.. :) as there were no toilets so पूर्ण आवार आमचाच होता. Once we got freshed KK, Sangram, Kunal, Rohan n I stared playing cricket on road which leads to Amruteshwar temple. Meanwhile, someone of us announced tea & coffee is ready. Himangi mam & trekdi guys made very nice tea for all of us. First time in my life I had around 3-4 cups of tea.

After having tea we went to the Amruteshwar temple which is around 1000 yrs old. The temple structure was built with fine carvings on the stone blocks. "शिवलिंगाचे दर्शन घेतले आणि मंदिर परिसर पहिला. मंदिर फार छान आहे. समोर सूर्य उगवत होता. आजू-बाजूचे निसर्ग रम्य वातावरणनाने मन अगदी प्रसन्न झाले. असे वाटत होते की कशाला हवे शहरी जीवन जेथे गरजाना अंत नाही आणि इथे जे आहे ते फार आहे. नक्की असे नाही पण असेच काहीतरी वाटले.

I joined Parth sir who was talking to a villager & KK told maggi is ready lets have it. I asked him how we are going to eat maggi without spoon? He showed a spoon in his hand and had made a cunning face which he borrowed from one of our trekdi frnd. He gave me that spoon and he took Mukta's spoon. After having breakfast we took our bags on our back & started walking towards Ratangad fort which was around 4-5 KM from Ratanwadi. Sangram, KK, Kunal, Pritam, Rohan & me decided to stay at last so that we can chat & take snaps without disturbing others. The first fifteen minutes of the trek is pretty much a walk by the stream.

त्या निसर्गरम्य वातावारनात पाऊल वाटावरुण जाताना फार मज्जा येत होती. सूर्य थोडा वर आला होता, पाठीवर जरा जास्तच ओझे होतं कारण गडावर आमचा एक stay होता. गड़ चढताना फार घाम येत होता असे वाटत होते की पावसाच्या सरी याव्यात आणि चिम्ब भिजुन जावे. पण आम्ही इतके lucky नव्हतो. आमच्या मागे पार्थ सर होते. गड़ चढताना पार्थ सर त्यांच्या ट्रेकचे किस्से सांगत होते. ऐकून असे वाटत होते की मीही असे सांगेन कोणाला तरी.

In about a hour we reached the first plateau which gives a glimpse of the Ratangad peak. We took some rest, clicked some snaps & got ready for further trek. From first plateau to hanging ladders distance is quite difficult.

About another one hour of climb from first platue got us to the most renown spot of Ratangad – The hanging ladders. In a fog thoses ladders were looking so amazing. We were in heaven, really it was heaven. "जवळ जवळ १०-१५ पायऱ्याच्या २ आणि एक ५-६ पायऱ्याची लोखंडी शिडी आहे. पार्थ सर सांगत होतो आता शिडया चढणे फार सोपे आहे. जुन्या शिडया चढणे फार कठिन होते. जेव्हा खालच्या शिडया पहिल्या तेव्हा त्याचा प्रत्यय आला. शिडया चढताना फार मज्जा आली. मधुराने पार mega block करून टाकला होता. खालची लोकं ओरडत होती. मेरे पीछे प्रीतमभाई आ रहे थे उसे बोला 'भाई दोनों में थोडा ज्यादा गैप रख नहीं तो शिडी हमें निचे ले जाएगी. These ladders took us at the main entrance of the fort. It was completly foggy. We stayed at one of the big cave, had some rest. We were quite tired so had some snackes. मी तर काका हलवाई च्या बाकरवडीवर चांगलाच हात साफ़ केला. रुचाने आणलेल्या खोबरयाचा वड्या खाल्या.

Now we wanted water for cooking & drinking so we 4-5 guys went with Ashwin sir for searching water. After half an hour Ashwin sir told us go little back & stop those who are coming behind us. So me, Rohan & Sangram returned & stopped Vaibhav, Vishal, Mukta & Bhagyshri. Some one told them that take left after 30 min you will get one of the water tank. I told them its better to wait for either Parth sir or Ashwin sir cause it was very foggy but they went. Me & Rohan decided to stay in middle so that if Ashwin sir comes from left side we could wait for those who went towards right. We waited for approximately 40-50 mins but no one returned. Meanwhile it started raining so I said to rohan its better to seat in caves instead of getting wet here. So we went back to caves while returning some one told, you will get water on the left hand side of caves but its bit risky to get there. We reached at caves where only Himagi mam was there preparing for the lunch. So, Rohan said "lets check for the water tank on the left. I agreed & we left. There were no railing & वाटहि फार बिकट होती, मी आणि रोहन एकमेकांना 'lets not take any risk and go back' म्हणत शेवटी त्या पाण्याच्या टाकीजवळ पोहोचलो. थोडं पाणी प्यायलो आणि परत निघालो. परत येताना एका ठिकाणी माझा पाय घसरला, जाम फाटली माझी तर, कारण पडलो असतो तर डायरेक्ट खालूनवरच..

After some time other guys came with water & stared making lunch. It was उसल की सब्जी with bread, butter & Amrakhand. सब लोग तुड पड़े, cause every one was very hungry. After having lunch we decided to discover some other place on the fort. So Rohan, Vishal, Sangram, KK, Kunal & I took our sleeping mats and left. After walking few steps we found a small hill, we all went running there grabbed places laid our mats and lied on it. From that point we could see 'Katraghat'. The view was amazing!! We had great photo session here and then slept for while gossiping.

By then it started drizzling but no one wanted to go back to the Cave. So we shared our mats and took the mats over us and tried to fight with the rain. But Rain won & forced us to got back to the Cave. We reached the cave and slept for 2-3 hrs. I woke up only when somebody was shouting tea is ready. After having tea we all planned to play cards as Vishnu had carried cards along with him. So me Kunal, Sangram & Vishnu started playing cards. While others started playing 'Dumsheras' game.

It was around 5:30pm & was very foggy. Parth sir told lets all go and bring water for dinner. Vishnu told lets concentrate on cards so that no one will ask us to come along and can escape from going but हम नही जाते तो कोन जाता?. So we collected all the water bottles available with all of us & pots to bring water. Sangram & other guys went in different direction to the water tank. Parth sir, Arjun sir, KK, Vishnu, Pritam & I went by another way. It was very Cloudy and foggy so were unable to see anything clearly and properly. There were no railings or any support on the way. I was quite scared, cause it was was getting dark and we still had to reach the water tank, fill water and return back to the cave. Only Parth sir knew the road to return to the cave, so while returning we followed Parth sir. I took battery from Parth sir & got down in tank. Really!! it was very clean & nice tank. After filling bottles & pot we started to move towards caves. We were around 12-15 guys. It was foggy as well as raining. We were a big group so we could come back safely other wise... If some body asks me what you enjoyed most on trek then i would like to tell this bringing water was most unforgettable & thrilling experience for me. लाइफ में first time पानी लाने के लिए इतनी बड़ी risk ली थी. I even carried pot on my head & walked on the slippy, curvy road in a torch light. We took sigh of relief once we got back to the Cave.

Menu for dinner was Pulav rice!!. Hearing the same I became happy that at the end of the day i will get to eat rice. Till the dinner become ready we started playing musical dare & Truth in between we also had soup as starter. It was very yummy, i had as much as i can cause kk bought soup for me :). After 20-25 minutes we had dinner. I, Kunal n KK had dinner in one plate, now it was my turn to bring rice. कांद्याची चटनी फारच छान झाली होती.

After having dinner we washed utensils. Now it was time to find place to sleep as another group of 20-25 people had come for halt in same cave, but they occupied place inside the cave. We already had arranged sleeping mats, girls from our group acquired the place where we were playing cards. So I, KK, Kunal started to find place to sleep where we can pass this foggy night. As there was no space outside so I found a space where we cooked. Easily we 3-4 guys accommodate there. KK, Kunal, Sangram & me decided to sleep at the entrance of cave. While others slept outside of the cave. Kunal din't find his mat so we 4 guys adjusted on 3 mats. There was heavy-cold wind. We slept comfortably as compared to others. We were quite happy about the place where we slept,compared to other guys as it warm less foggy there. Around 12:30am our mouth was closed.

We got up in morning around 5:30 am due to the talking noise of others group. They were saying, रात्री या लोकांनी भात खाल्ला आणि १२-१ वाजेपर्यंत गप्पा मारत बसले आणि आपल्याला झोपू दिलं नाही. आता आपण यांना झोपू द्यायचे नाही. Finally I got up after their talks then i woke up KK, Kunal & sangram. We had long discussion about 'One night @ the Ratangad forts Cave'. Guys were making tea so we went to brush teeth & come back after finishing 'प्रात:विधि' :). We had tea with some roti & bread. Many of us didn't see 'Nedhe' Which is one of the best spot on fort on last day. So, we decided to got down fort via Kokan Darwaja.

Around 8:30am we started towards 'Nedhe' means the ‘point of the needle’. It’s a big natural hole in the mountain which is caused by wind erosion. Its one of the must see point on the fort. It was very foggy & raining. We reached 'Nedhe' in half an hour.

It was so energetic that once we reached there we started dancing with some photo session After photo session we moved towards to Konkan Darwaja. The steps were 80 degree steep down. It was raining & there is no railing on the sides, the mountain was covered with wet moss and small crabs. We all were moving slowly. We decided to stay last so that we could have snaps. This journey was also amazing.

At one the point we all took some rest & started getting down towards base village. We had to cross from Jungles & suddenly it started raining heavily. गडावरून खाली येताना करवंदाची झाडे खुप होती, आयुष्यात first time इतके करवंद खाल्ले असतील. खुप गोड होती करवंद. After 2-3 hrs we reached Ratanwadi- the base village.

एक होता कार्वर - मराठी पुस्तक

काही दिवसांपुर्वी मित्रांसोबत गप्पा मारत असताना कोणी तरी George W. Carver चा उल्लेख केला मग नंतर कोणी तरी सांगितले की वीणा गवाणकर यांनी त्याच्यावर मराठीत एक पुस्तक लिहिल आहे. परवा आप्पा बळवंत चौकात गेलो होतो आणि कार्वर आठवला. मग घेतल १७५ रुपयाच पुस्तक पण discount मधे १५० ला मिळालं. पुस्तक काय फार मोठं नाहीये, वेळ मिळाला तर एका रविवारी वाचून पूर्ण होइल. पण मी काय ते करू शकलो नाही कारण रविवारी तसही खुप काम असतं. असो मी पुस्तकाबद्दल लिहिलं तर फार बरे होइल नाही का?
हा Blog Post लिहिताना मी द्विधा मनस्थितीत आहे कारण George W. Carver बद्दल लिहायचे की पुस्तकाबद्दल? या पुस्तकाने मला कार्वर कोण हे कळले त्याचं कार्य वगेरे आणि शेवटी ठरवलं की पुस्तकाबद्दलच लिहूया जे वाटतय ते. मी पहिला मीरा गवाणकर यांच आभिनंदन करतो कारण त्यांनी मराठी वाचकांना कार्वर आणि त्याच्या कार्याबद्दल मराठीत ओळख करून दिली. पुस्तक तसे खुप standard वाटते कारण पुस्तकाचे कवर त्याची पाने आणि आतली चित्रे तुम्हाला attract करतील.
As name suggest the book is all about G.W. Karvar's life & his work towards society. How he educate himself with struggling for basic things. Being neglected & insulted many times he never give up, he always want to do something for the society. His scarifies & work towards society was really great. पण मला वाटते की पुस्तक अजुन deep मधे जाऊन वाढवता आले असते. हे पुस्तक वाचत असताना मला एका गोष्टीचा फार वैताग आला आणि ते म्हणजे लोकांच्या नावासमोर लावलेलं रिलेशन म्हणजे मोजेस बाबा, सुजान बाई, मारिया आत्या, जिम दादा, हे थोडं मला तर विचित्र वाटले. विचित्र in the sense वाचताना link तुटल्यासारखे वाटते.
हे पुस्तक Agriculture field शी related असनार्यानी तर पुस्तक नक्की वाचावे. महाराष्ट्र शिक्षण मंडळाने शालांत पुस्तकात कार्वर चा एखादा धडा म्हणुन समावेश करावा कारण त्याच्या कडून मुलाना खुप काही शिकता येइल. असा एखादा या कार्वर भारतभूमित अजुन पर्यंत का नाही जन्मला नाही याचे मात्र खंत मनात आल्याशिवाय राहत नाही. जाता-जाता एवढच सांगेन की Tuskegee(गावाचे नाव) आणि ती शाळा मनात नक्कीच घर करून जातात.

Trip to Bhima-Shankar on Bike

On last Monday-Tuesday we guys decided to visit Bhimashankar which was around 150km from Pune on bike. Everyone was okay but many of them were not sure like me. Friday came guys were planing but i was busy with my work & my Boss told that i should come at office on next day. I said okay n later asked him i'll stay late night n try to finish work but please don't say i have to come on Saturday. My TL & Boss agreed. Finally i left office with my Boss around 11:30pm. He asked me how are u going to home i told i need your bike, he replied take my bicycle, i replied i stay 10 KM away from office so i can't. He went to home & brought his bike. He solved my 2 problems one to go home & other one to come at 6am at Karve Nagar. It was Ganesh Chaturthi i had fast & went to my one of the uncles home & had dinner around 12:30am. After that i went back to home & slept around 1:30am. At 5:27am Pritam bhaisaab called me. After 3-4 hrs sleep i woke & got ready to reach Karve Nagar. I Went to Arjun sir's flat my jacked was kicking my as* so solved that issue first, called other guys & lived Karve Nagar around 6:30am with Mukta & Vishnu. Guys were already decided to meed at Nashik Phata. We joined Pritam-Kunal & Rohan-Bhagashree. Our journey stared towards Bhimashakar on Nashik highway.

It was very cold in air but we enjoyed driving. We all wanted to have a cup of tea but Arjun sir was telling if u want to have good tea then drive for 20-25 min. I was thinking "yaar kab ye 20-25 min khatan honge & i guess everyone was thinking same". Finally we had tea & b'fast, tea was good. It was my turn to drvie Pritams bike, i was quite excited so i was driving his bike faster than others & missed the road, ha ha ha. I was not there to see Arjun sir's face but could image his reaction. We were getting late so me n Pritam decided to go after everyone. Roads are quite curvy & in bad condition but still everyone was driving above 75kmph. Pritam's bike was not in better condition so i was driving slowly.

I stopped bike for fuel & i was driving bike slowly so me n Pritam thought we missed the road again. So i was asking everyone on the road, does this road leads to Bhima-Shankar. Once we crossed Rohan we got that we are with guys. In the middle of one of the hill, all others were waiting. Then we had chat & photo session. After 1-2 hours we reached Bhima-Shankar. We had Bhagwan Bhima-Shankar's Darshan. Its one of the 12 Jotirling.
We had time so we decided to visit Gupt Bhima-Shankar. The Shiv-ling is in forest. It was very good experience. We were walking in forest, no one was on the way becides us & lots of birds voice. We could listen birds but we couldn't seen. Every one was quite scared. Almost we all missed the road where two roads leads but thank god my eyes suddenly went on a very small board which indicates Gupt-Bhimashankar's way n we follow that way. After half-an-hour we reached the place. That place was so silent & i really want to stay over there. "Aare mera to nikalne ka man hi naahi ho raha tha." We seated around 2-3 hours & had a very amazing chats. "Har ek khichi ha ha ha i still remember". When we started towards main temple, there was no scare in mind. Arjun sir n me decided that some other day will come with books & spend a whole day in forest.

After that we came back to the main temple & stopped at Omkar hotel which is a on the road. I mentioned hotel's name cause food was very delicious. You will get only Maharashtrian veg food but really it's so testy. When Arjun asked every one what like to have every was okay with Maharasthiran thali besides Pritam n me. I ordered Pitaala-Bhakri & Pritam who is from Foreign(Bihar) not aware of Maharashatrian food also decided to have Pitaala Bhakri. When we got our dishesh, Maharashtrian thali dekh ke Pritam ki hawas(ha ha ha.. hawas) badh gayi & he ordered thali for him. I bet you in Pune you won't get such delicious food. "वांग्याची भाजी तर एक्कच नंबर ". Now you will say i ordered Pitaali-Bhakri & how comes Bringal in it. Actaully what happened Mukta & Bhagyashi doesn't like it. So i took that from their dish. We had 'Taak' after lunch.

Five stars to this hotel. After having delicious food we started towards Pune. When we come at Rajguru Nagar i heard one bad news from my family & my mood became off. At the end trip was very good & had a quality time with friends. You can see some pics here